0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

O bizim için efsane polisti.

70’li yıllarda henüz ilkokuldayken ” benim emmim toplum polisi oldu” der övünerek anlatırdık.

Namuslu adamdı,

Kendisinin ve ailesinin kursağından haram geçirmedi.

Lüzumsuz boş dedikoduları sevmezdi.

Çok ciddi, mesafeli görünümünün altında şakacı tarafı da vardı.

Henüz ilkokulu bitirdikten sonra annemle babamın yanına gelmiş Kozan’da ortaokul ve lise eğitimini tamamlamıştı.

Sınıf bilincine sahipti. Kaba dürtüyü, hakim sınıfları, totaliter ve otoriter kafaları sevmez, okumayı, bulmaca çözmeyi severdi.

Kozan Devlet Hastanesi’nde sabah saat 8 mesaisine uyan Genel Cerrah Gökmen Kara ile Ankara Kırıkkale’de MKE Müdürü Endüstri Mühendisi Gökhan Kara’nın babasıydı.

Çocuklarına ve ailesine çok düşkündü.

Kayını Sanayi Esnafı Merhum Nihat Ulu’yu da çok severdi.

Hafif, yeyni insanlardan hiç hoşlanmazdı.

Annemin kendisinde emeği olduğu için çok saygı duyardı.

Çok güzel polislik anıları vardı.

Bir gün Mersin’de görev yaparken çok disiplinli bir müdür yardımcısı onu elleri cebinde görünce kızmış ve: ” Ellerin cebinde ne geziyor?” Diye çıkışınca:

” Benim ellerim kendi cebimde başkalarının cebinde değil” demiş.

Amcam iyi insandı.

Topluma faydalı evlatlar yetiştirdi.

Uzun zamandır hastanede yaşam mücadelesi veriyordu.

Bugün 30 dakika önce hayatını kaybetti.

Allah rahmet eylesin.

Saf ve temiz amcam güle güle git.

Bilmem ki orda ne yaparlar, kimler kimlere görükür?

Babama, Maho’ya, Bıçkıya, amcalarıma bizden selam söyle.

Dünya böyle işte hepimiz yeryüzünde bin yıl yaşayacak sanırız ama hayat kısa. Dünya fani. Ölümde herkesin başında.